Anne Olunca Anlarsın

Anne olunca anlayacagım seyleri hep merak ettim yillardir. Tek tek, yavas yavas anlıyor gibi oluyorum bazen. Anneme soruyorum hemen. Bu his o bahsettigin his mi anne? Anlat diyor, ne gecti aklindan. Ates dustu sanki icime diyorum, beynim patlayacak gibi oldu, merak, korku, ofke, uzuntu... Kim peki bunları hissettiren. Baskasinin cocugu. Kan baginin oldugu biri dahi olsa, baskasinin cocugu. Guluyor sonra annem ve bakiyor gozlerimin taa icine! Ben goruyorum o gozlerde ne denmek istedigini. "Gordun mu baskasinin cocugu icin bile nasil endiselendin, bi de kendi evladini dusun." Dusunuyordum, daha dogrusu dusundugumu saniyormusum. Asil simdi dusunuyorum. Son iki aydir. Vay be diyorum ne cok uzmusum annemi ve ne ilginctir ki ben artik her minik bebe gordugumde agliyorum :)) Anne olmak istiyorum diyemiyorum da, artik anne olunca anlayacagim seyler vardi ya hani onlari anlamak istiyorum diyorum. Bebek kokusunun, gulusunun, anne karnindaki  gelisimin mucize oldugunu simdi anliyorum. Her kadin yasamali, hissetmeli... Cocuklugumun bir kismini babasiz gecirmis biri olarak, babanın ne kadar onemli oldugunu biliyorum. Yoklugunun nasil bir eksiklik oldugunu da. Olum disindaki tüm sebepler kadinin secimi. Babasi belli olmayan bebekler, var ama aslinda yok olan babalarla buyumeye calisan bebekler, karnı zor doyan bebekler, cani acitilan bebekler... Bir adam hayatindaki kadina kiymet vermiyorsa, canini yakiyorsa, kadinin, adamin hayatinda belli bir yere kadar yeri ve soz hakki varsa, herkesten once ben diyorsa, isteklerinden taviz vermiyorsa o adamdan baba olmaz. Yanlis es secerseniz en fazla kendinizi uzup, vazgecersiniz geri donusu vardir. Ama yanlis baba secerseniz cocugunuza yazik edersiniz. Anne olunca anlayacagimiz ne varsa, anne olmadan anlamaya calismali ki sonra bu mucizeyi zehir etmeyelim..!