Taslar cok agir..!

Oturmasina oturdu da butun taslar yerli yerine hem kafada, hem yurekte.Lakin fazlasiyla agir.Ne kipirdatmak ne de kiyida kosede bir bosluk bulmak mumkun.Geceymis, gunduzmus hic farketmez her daim sirtinda butun agirlik.Hem cok tanidik gibi, bir yandanda alabildigine yabanci.Arkami donup gormek istiyorum yuzunu, gozlerini.Ama yok ben arkami donunce o yine mihlanmis gibi ensemde.Sicak nefesini hissediyorum, ben burdayim diyor her seferinde.Bir yandanda tanimadigim cansiz bir bedenin soguk elleri gibi sarip sarmaliyor bedenimi.Duyuyorum sesini zaman zaman.Sadece benim duyabildigim, ciglik atan bir fisilti adeta.Sen istedin diyor gelmemi, ben de geldim.Ama git dersen giderim, kurtulursun benden.Silkelensen kuvvetlice yeter.Yapamiyorum, gonderemiyorum.Ya o taslar hic olmayacakti, benim hayatimin tam ortasina gelip oturmayacakti.Ya da bir el gelip hepsini benden uzak tutacakti.Bana tek secenek birakmislar umarsizca.Unutsun! Gucu yoksa insanin silkelenmeye, bir de tek basina atmak zorundaysa sirtindakini zor, cok zor.İste bu yuzden baktin altinda ezileceksin, sirtina binmeden onca agirlik vazgecmeli, kabul etmeli..!