yorgun suretim!

kiracı arıyor kafasından geçen cümlelerin hepsine.aslında bir dursa düşünse, gerçek sahibi benmiyim acaba diye! bana sorsa mesela söylerim asıl kiracının kendisi olduğunu.neden diye sorar kesin.onada var cevabım hiç merak etmesin.kim kurduruyorsa o cümleleri sana, odur işte sahip derim.anlam veremez ilk duyduğunda, saçmaladığımı söylesede dışından, içinden hak verir sonra bana bilirim, duyarım ben.aynadaki suretim o benim, nasıl bilmem nasıl duymam.ama bir türlü anlaşamıyoruz.düşündüklerimizin başkalıkları bir yana.bazen birbirimizi beğenmiyoruz bile.kızıyorum kendime, ne çok anlam yükledin sen de şuna diye.hırçınlık yapıyorum, kıyamıyorum sonra da.öyle hüzünlü bakıyor ki kocaman gözleriyle.dokunmak istiyorum ama vazgeçiyorum.biliyorum çünkü ne kadar soğuk ve gerçekten uzak olduğunu.dokunmadan, duymadan, sesimi duyurmaya çalışmadan konuşarak sevmeyi öğrendim ben onu.bir yandan da birsürü şey paylaşıyoruz.saçlarımızı aynı anda tarıyoruz, aynı anda kalem çekiyoruz görmekten yorulmuş gözlerimize, yaşlarımızı birlikte akıtıyoruz.bunları yaparken ona bakmazsam kızıyor bana.kremlerini sürmedin bu gece, beni görmek istemiyor musun diye alınıyor.bilmiyor ki, benim en iyi dostum, sırdaşım, özlediklerim, özlemeye korktuklarım, nefret etmek için can attıklarım, sevmediğim, tahammül edemediğim, yaşamam için ihtiyacım olan herşeyim, herkesim onda gizli.çok sevmek, sevilmeye çabalamak, kaybetmemek için uğraşmak bu kadar yorarken herkesi ve tabiki beni, anlatamıyorum ona derdimi.bak gözlerime anla diyorum.susuyor, belki hak veriyor belki de... saçlarımın bütün ıslaklığını çekip, sadece nemini bırakan havluyu koyarken yatağıma, hiç bakmadım sol tarafıma, o orda diye.taradıkça tel tel canımı hiç yakmadan kopan saçlarımı bir bir bıraktım havlunun üzerine.sonra topladım hepsini, aldım avucuma, kokladım.farkında olmadan veda ettim belki, günlerdir bende olan saçlarıma.odadan çıkmak üzereydim ki, göz göze geldik.bana dert anlatmakla vakit kaybetme sen, hep benim anlamamı bekle, sessiz kal dedi, imalı bir tavırla.sanki hiç senin olmamış gibi at saçlarını, tıpkı yaşanmışlıklarını attığın gibi! ama unutma ben hep burdayım.soğuk, dokunulmaz, herşeyi seninle yaşayan, görmezden geldiğin, sana kurdurulan tüm cümlelerin kiracısı ben, burdayım...